Een half jaar geleden ben ik samen met mijn nicht naar een familieopstelling gegaan.
Hier hebben wij als representant opgetreden voor iemand met een specifieke vraag, die te maken had met iets uit het verleden.
Mijn nicht A. had ook een vraag, en we hebben besloten om deze voor te leggen aan Ellis, die ik goed ken, en mij al eens geholpen heeft met iets wat elke keer maar weer terugkwam en waar ik last van begon te krijgen.

Na een korte kennismaking met een kopje thee begonnen we met het opbouwen van de vraag.
Ellis vroeg om wie het ging en de naam schreef A. op een blaadje, en legde dit ergens in de ruimte neer en ging daar op staan.
Zo ging dit door met nog wat mensen uit de familie die voorbij kwamen en intuïtief door A. werd neergelegd in de ruimte.
Soms verschoof ze even het een en ander, omdat het net niet goed aanvoelde.
Ellis en ik zaten tegenover elkaar ieder aan een grens van het werkveld.
Als Ellis of ik iets specifieks voelde zeiden we dit hardop.
Door op de blaadjes te staan, zag A. hoe men naar elkaar keek, en hoe de gevoelstoestand was binnen de realtie tussen 2 personen.
Ellis gaf aan dat er nog iets miste, en toen ook dat in het veld werd gebracht, voelde Ellis dat ze een bepaalde zin moest zeggen, die ze zelf niet snapte, maar A. wel, en waarbij ik kippenvel kreeg, en we na enige tijd het geheel konden afsluiten.
Het was een hele intensieve avond, die A. helderheid gaf in haar vraag.
Deze manier van opstellingen is heel intiem mede door de veilige en liefdevolle manier waarop Ellis je op weg helpt in het proces.
Dank je wel Ellis voor de aandacht en liefde die je uitstraalde tijdens het proces.